па аповесцi Уладзіміра Караткевіча
"Дзікае паляванне караля Стаха"
Надзея Яноўская:
Я выпадкова чула вашу размову. Я дарую табе, з цяжкасцю, але дарую. Дурным людзям часам трэба дараваць. З якой радасцю я аддала б камусьці гэты гнілы цёмны дом. Хоць бы памерці хутчэй. Тады я пакінула б яго.